اثربخشی تمرینات ثبات مرکزی رایج و تمرینات تعلیقی ویژه بر درد و ناتوانی عملکردی افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

مقدمه و اهداف کمردرد به عنوان یکی از شایع­ترین و پرهزینه ­ترین مشکلات طبی و علت اصلی غیبت از کار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی رایج و تمرینات تعلیقی ویژه بر درد و ناتوانی عملکردی افراد دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی انجام شد. مواد و روش ­ها جامعه آماری تحقیق نیمه ­تجربی حاضر، بیماران مبتلا به کمردرد مزمن مراجعه­کننده به کلینیک ­های مغز و اعصاب و ارتوپدی­های شهر و همچنین مرکز سلامت و تندرستی سماء شهرستان نیشابور بودند. نمونه­ها به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و اندازه­ گیری­ های مربوط به پیش­ آزمون انجام شد. در مرحله­ی دوم هر یک از دو گروه پروتکل تمرینی مربوط به خود (تمرینات ثبات مرکزی TRX طراحی­شده و پروتکل ثبات مرکزی رایج) را به مدت 12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه حدود 60-45 دقیقه انجام دادند. پس از اعمال مداخله، اندازه­ گیری ­های مربوط به پس ­آزمون انجام گرفت. شدت درد و ناتوانی کمردرد به ترتیب با استفاده از پرسشنامه­ های کیوبک و اوسوستری سنجیده شد. این اندازه ­گیری­ ها پس از 12 هفته ورزش­ های ثبات ­دهنده در هر دو گروه تکرار گردید. به منظور تحلیل داده­ ها از SPSS-21 و برای بررسی درون و بین گروه ­ها از آزمون تی وابسته و مستقل در سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافته ­ها نتایج تحقیق حاضر نشان داد هر دو نوع تمرینات ثباتی باعث کاهش در میزان درد و ناتوانی عملکردی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی شد که این کاهش در تمرینات معلق ویژه مشهودتر بود. نتیجه­ گیری تمرینات ثبات مرکزی به عنوان یک روش پیشنهادی و مکمل در درمان بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی توصیه می­شود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، تمرینات ثبات مرکزی معلق با توجه به اثرات مطلوب ­تر خود بر روی بیماران می­تواند بیشتر از تمرینات ثبات مرکزی بر روی سطوح ثابت برای اینگونه بیماران استفاده شود.